Öğrenince ekran karşısında dondum kaldım...Ölüm kelimesi bile insanı anında sessizleştiriyor. Kelimeler şu an ne kadar boş. Ne demeli...Ne yazmalı...Hayat bir şekilde geçip gidiyor. Her günü, her anı dolu dolu yaşamalı. Nefes alabildiğimiz ve sahip olduğumuz her lütuf için şükretmeli...Ve hiçbirşeyi ertelememeli...
Onunla bir-iki kez mesajlaşmıştık. Sanal alem de olsa, ne kadar sıcak ve içten olduğunu anlamak zor değildi...Allah rahmet eylesin,yakınlarına sabır versin. Rahat uyu Esra...
Çarşamba, Kasım 28, 2007
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder