KAZIM KARABEKİR KÖFTECİSİ

Her ne kadar konsept, benim gibi yavaş yavaş hatta mıyır mıyır yemek yiyen birine göre değişik gelse de, lezzet esas olduğundan bu mekanı paylaşmak istedim sizlerle..
Aslında daha önce duymuştum burayı ama gitme isteği duymamıştım, anlatılanlar garip gelmişti çünkü..
Şimdi efendim, önce masaya oturuyorsunuz. Gayet normal bir masa.
Sonra masaya, kaplayacak şekilde kağıt örtü seriliyor.

Sonra şaşırtan kısım başlıyor.
Garson geliyor, o kağıdın üzerine aklınıza gelebilecek her tür yeşilliği atıyor.

Evet atıyor dedim, serpiştirme ve atma arası bir eylem bana göre.. Tıkır tıkır hızlı hareketlerle onları doğruyor. Hızlıca limon sıkıyor. Bu arada hızdan benim başım dönüyor, bakakalıyorum ..
Tabak falan yok sadece çatal bıçak var.. En çok kullandığım şey peçete kutusu bile yok masada..
Köftesi ile ünlü bir yer olduğu için elbette köfte söylüyoruz.
4 kişi için bu düzenek geliyor ve yerleştiriliyor yeşilliklerin tam ortasına..

Üstte közlenmiş domatesler en sevdiğim oldu ve biberler tabii..
Bu, folyoda sarımsak olayını yıllar önce Emeril şeften görmüş ve etkilenmiştim. Ama hiç denemedim, fikir olsun diye yayınlıyorum. Gayet yumuşamış görünüyordu.

Es kaza yenmiş bir kısırın bile içindeki soğan ya da sarımsağın midemi nasıl kaynattığını bilemezsiniz. O sebeple yiyemiyorum ( konu dışı )
Sonuç olarak enterasan bir deneyim, lavaş eşliğinde köfteler, bol yeşillik.. Ben bol bol yeşillik tercih ettim, naneler nefisti, rokalar da öyle..
Sonra o kağıt hooppp diye toplanıyor ve masada hiçbirşey kalmıyor..
Annemle aramızda, her dışarda yenen yemekte geçen bir diyalogdan, mini bir kesit :
- Biber acı mı acaba ???
- Bilmem ki hadi yiyelim..
- Aaahhhh çok acıııı
- Evetttt benimki de..
- Ayran iç, iyi gelir..
- Bi daha yemiycem bunlardan !!
- Ben de..
Tabakta denenmemiş biber kalmaz lakin söylenenler unutulur ..
Acılar da hep ikimize gelir, kardeş araya girer :
- Benim yediklerim hiç acı değildi..
Bu muhabbet bitmez.. :)